Surprise surprise bitches!

Ja hallo! Ja hallo ik leef nog! Het laatste verhaal is al zo lang geleden dat zelfs mijn computer stof van de documenten moest blazen voor ik ze kon openen. Nadat ik inmiddels overladen werd met fanmail en ook zeurmail of ik überhaupt nog een keer iets ging schrijven is het grote moment dan toch echt daar! Een nieuw verhaal, jaja, ga er maar eens lekker voor zitten, pak een bakkie pleur en lezen maar…

Laatste keer was net na nieuwjaar en zat ik nog niet zo heel lang in Karratha, waar ik lekker kamertjes deed poetsen. Om een heel lange periode kort en snel samen te vatten; dat heb ik nog tot begin april gedaan. Het was echt een hele mooie ervaring en heb ik mezelf toch wel kunnen benoemen tot chef schoonmaak. Waar ik met grote trots een bed kan strippen en opdekken als in een hotel in maar liefst drie minuten. Je kan maar ergens goed in zijn natuurlijk. Waar ik in het begin nog niet zo heel veel werk had, en dus veel tijd om een verhaaltje te schrijven, veranderde dat op een gegeven moment wel drastisch. Zo werden er weken van 70-80 uur opgeschreven en heb ik een record gevestigd op 84 geschreven uren. Dit zorgde natuurlijk voor een hele leuke gespekte bankrekening en was het tijd voor een paar maanden vakantie. Ja je leest het goed een paar maanden.

Deze vakantie werd ingeluid met een maand rondreizen door Thailand met mijn zuster. Dit hebben de meesten van jullie waarschijnlijk al wel meegekregen, omdat mijn zuster af en toe een leuk verhaaltje postte op Feestboek. Natuurlijk kan zij niet tippen aan mijn schrijfkunsten maar het was wel vermakelijk om te lezen. Grapje zus. Komt eigenlijk wel mooi uit dat zij dat gedaan heeft, want dan kan ik weer een maand overslaan om verslag van te doen. Wat ik over Thailand kan zeggen is dat het echt een prachtig land is en zeker als je een rondreis doet dat je alle aspecten van het land meemaakt. Ik zelf ben verliefd geworden op Pai, een klein ‘hippie’ dorpje in het noorden van het land. Daar ga ik zeker nog een keer terug! Naar meerdere delen van Thailand overigens maar dat kunnen jullie dan vast ooit wel een keer lezen als het zo ver is.
Nu komt toch wel een beetje het leuke deel van dit verhaal. Nog leuker? Ja nóg leuker! Sinds januari was er namelijk al een snood plannetje gesmeed dat ik heeeeeeel stiekem even terug zou komen naar Nederland. Dit was dan met name voor een bruiloft begin mei en wat andere belangrijke data in mei die ik toch liever even in Nederland wilde doorbrengen. Toen ik naar Nederland vertrok vonden mijn vrienden en familie het wel heel grappig om niet één maar twee surprise afscheidsfeestjes te geven. Mensen die mij een beetje kennen weten wel dat ik echt super graag in het middelpunt van de belangstelling sta en me dan ook helemaal niet ongemakkelijk voel. Hoop dat jullie het sarcasme in de voorgaande zin herkennen.

Om iedereen dan toch eens even goed terug te pakken wilde ik een soort omgedraaide surprise party geven. Ik ging dan ook stiekem terug mee naar Nederland met mijn zus. Wel in aparte vliegtuigen, want 3,5 week was al lang genoeg natuurlijk. Wat er daarna allemaal gebeurde in Nederland zal ik me altijd blijven herinneren. Het is heel lastig te beschrijven hoe mensen reageren wanneer ze je dan weer zien. Je moet je even voorstellen dat dus bijna niemand wist dat ik terug kwam. Ik had wel één informant ingeschakeld om wat snode plannetjes vorm te geven uiteraard. Probeer dan maar eens voor te stellen hoe iemand reageert als je ineens voor de deur staat, wanneer iedereen in de veronderstelling is dat je in de Filipijnen zit. Het is een beetje een combinatie tussen een geest zien en enorme blijdschap. Vaak zorgde dit ervoor dat het eerste uur na de verrassing mensen je nog steeds zo aan zitten te kijken totdat het besef beetje is ingedaald. Daarna was het gelukkig weer als vanouds en leek het net of ik de week ervoor nog in Nederland was. Al waren we inmiddels al 7,5 maand verder.

De teleurstelling kwam er wel bij iedereen snel achteraan toen duidelijk werd dat ik toch echt wel weer terug zou gaan naar Down Under. Als ik voor iedere keer een euro zou krijgen wanneer iemand mij vertelde dat ik moest blijven had ik in ieder geval mijn ticket eruit gehad terug naar Australië. Hoewel dat wel weer heel tegenstrijdig is, haha. Het idee was in eerste instantie om vijf weken te blijven maar heb daar toch nog drie weekjes achteraan geplakt. Bizar hoe snel de tijd in Nederland is gegaan en heb dan ook niet iedereen even kunnen zien, excuses daarvoor! Time management privé is nog steeds niet mijn sterkste kant. In de twee maanden heb ik mijn portie drank, eten en festivals wel weer ingehaald van de afgelopen maanden.

En dan komt er zo’n punt dat je weer iedereen voor de laatste keer gaat zien en dat valt dan toch wel weer zwaar op m’n dak. Nu ben ik sowieso geen ster in afscheid nemen en stel ik dat liever zolang mogelijk uit. Dit gold ook met name voor de kroegen met bijbehorende afterparty’s waar ik ook echt moeilijk afscheid van kon nemen. Het resultaat was dat ik het zo’n beetje iedere ochtend licht heb zien worden en mijn bed niet veel heb gezien. Het grote voordeel hiervan was dat ik heeeeerlijk heb kunnen slapen in de verschillende vliegtuigen die ik van binnen heb mogen bewonderen.

Ik had er voor gekozen om toch weer naar de westkust te vliegen en vanuit daar werk te gaan zoeken naar ongeveer dezelfde regio als waar ik zat. Het is nu namelijk winter in Australië en winter in die regio betekent nog een graadje of 27, best prima te doen dus. Werk is ook wel weer nodig na 3 maanden vakantie, al plak ik er nog wel een paar weekjes achteraan hier in Ozzie. Mijn vlucht bestond uit vier vliegtuigen. De eerste bracht me van Amsterdam naar Helsinki, de tweede naar Singapore, de derde naar Kuala Lumpur en de laatste naar Perth. Met overstaptijden erbij zorgde dit ervoor dat ik 28 uur onder de pannen was.
Nu ben ik weer in Perth in een heel chill hostel waar ik van de eerste 24 uur maar liefst 20 uur slapend heb doorgebracht. Wat nou jetlag, die ben ik gewoon de baas. En daar moeten jullie heel gelukkig mee zijn, want daardoor had ik dus zin om een verslag te typen. Ik zal vanaf nu dan ook proberen om weer plichtsgetrouw regelmatig een verslagje te posten om jullie op de hoogte te houden van mijn avonturen.

Veel mensen vroegen mij wat nu mijn planning was en wanneer ik weer terug zou komen naar Nederland. Daar kan ik heel kort over zijn; die heb ik niet. Ik ga in ieder geval weer werk zoeken en heb hopelijk nog een visum tot volgend jaar november. En natuurlijk ga ik lekker niemand vertellen als ik tussendoor terug kom of definitief terug kom, want die verrassingsterugkomst beviel me wel, haha!

Hoop dat jullie een beetje door dit enorme verhaal zijn gekomen en niet ondertussen in slaap zijn gevallen. Tot de volgende!