Eerste halte; Singapore

Ja hallo hier met Stefan. Aangezien ik op het punt sta om naar mijn volgende bestemming te reizen vond ik het wel tijd om het thuisfront te trakteren op een kleine update. Het is een iets langere update geworden dan ik gedacht had maar ach hebben jullie wat te doen op het werk! Na circa 2 weken afscheid nemen van alle lieve mensen in Nederland, waar ook heel veel alcohol en heel erg weinig slaap mee gepaard ging, was het 27 september dan toch zo ver! Na een kort nachtje van welgeteld drie uurtjes was het tijd om de auto in te stappen richting Schiphol. Ik weet niet of het door de slaap kwam of door de enorme zenuwen maar stil zitten en concentreren was toch iets te hoog gegrepen voor die ochtend. Na het onvermijdelijke afscheid nemen waar ik al een hele tijd tegen op had gezien was het tijd om helemaal zelf verder te gaan. Ik kon niet wachten om in het vliegtuig te gaan zitten en de nodige uurtjes slaap bij te werken.

Helaas werd die gedachte nooit meer dan een droom en heb ik 8 uur om me heen zitten kijken en de nodige (4) films gekeken. De eerste plek waar deze jongeman voet op aarde zou zetten was Delhi in India. Daar zou een tussenstop van een kleine 11 uur op het programma staan. Vooraf had ik mooi bedacht dat ik dan genoeg tijd zou hebben om de nodige rust te pakken in een hotel in de buurt. Enkele dagen voor vertrek bedacht ik me dat het wel even zou duren voor ik door de douane etc zou komen. Voor ik het hotel gevonden zou hebben en natuurlijk weer op tijd op het vliegveld moest zijn om door te vliegen, had ik bedacht dat het toch maar beter was om mezelf ergens op het vliegveld te installeren.
Ik had dan natuurlijk ook nog het grote geluk dat het vliegtuig goed z’n best had gedaan en dus nog eerder geland was in India dan gepland, bofkont dat ik ben. Toen ik door de douane heen ging werd tot mijn grote verbazing mijn aansteker uit mijn handbagage gehaald met de mededeling: “not allowed”. Nu verwacht je daar enige uitleg bij maar de lieftallige werknemers op het vliegveld beperkten zich tot knikken en yes zeggen wanneer ik enige uitleg probeerde te vragen. Mijn stressniveau steeg tot de Noordpool ongeveer aangezien ik, als fervente roker, toch wel enige behoefte had aan een sigaret na 8 uur in een vliegtuig. Waar ik tijdens de vlucht me toch wel afvroeg waarom er niet bepaalde rookruimtes of rookvluchten zijn ontwikkeld, briljant idee al vraag je het mij. Na circa 20 minuten lopen had ik dan toch een Smoking Area gevonden, wat al enige rust gaf dat roken dan toch nog ergens kon. Toen ik een beste man vroeg om een vuurtje vertelde hij mij dat ik dat via een kastje aan de muur moest doen. Ik keek stiekem hoe de meneer voor mij behendig zijn sigaret aanstak door hem door een gaatje te steken. Vol zelfvertrouwen ging ik op het gaatje af maar na een aantal keer hijsen bleek er toch weinig warmte uit te komen. De man achter mij wees mij op het knopje een paar centimeter lager die blijkbaar bedoeld was om warmte te produceren. Hoppa 1-0 voor de Indiërs.

De overige 10 uur op het vliegveld bestonden uit rondjes lopen, mensen kijken, loungen in een veel te dure lounge (wel gratis eten en drinken), rondjes lopen, roken, rondjes lopen en vooral lekker wachten! Toen het eindelijk zover was om door te vliegen naar Singapore had ik het idee alsof ik zojuist 4 festivals, 3 stapavonden en een marathon had gelopen. Moet zeggen dat ik er ook zo uitzag. Het negatieve gevoel wat ik over had gehouden aan India verdween op het moment dat ik door de douane ging in Singapore. Scheelt dat ik tijdens de vlucht eindelijk wel in dromenland was beland en toch weer iets van energie had gevonden. In tegenstelling tot in India is in Singapore iedereen meer dan bereid om je te helpen en zijn ze zowaar blij om je te zien. Dit begon al meteen in de metro, waar deze slimmerik niet helemaal door had dat hij over moest stappen om in het centrum te komen. Bijna in koor vroegen een aantal mensen of ik wel echt terug naar het vliegveld moest of toch liever naar het centrum wilde gaan.

Eenmaal aangekomen in het centrum voelde ik me meteen een toerist eerste klas. Ineens sta je midden in een hypermoderne stad, waar je bijna omvalt als je omhoog kijkt doordat de gebouwen zo hoog zijn. Na ouderwets kaart lezen had ik mijn hostel gevonden en het zag er netjes uit. Al had een houten plank op dat moment ook meer dan voldoende geweest, aangezien de vermoeidheid nog aanwezig was. Na het inchecken waar ook de giechelende dames achter de balie tot de conclusie waren gekomen dat ik er toch wel moe uitzag was het tijd om te gaan SLAPEN! Wat wel erg handig was, is dat je een telefoon krijgt van het hostel met daarop onbeperkt internet. Zodat je in ieder geval niet de weg kwijt raakt in de stad en ooit weer terug komt bij het hostel. Tevens staan hier tips en kortingkaartjes op.

Zo fris als een hoentje werd ik de volgende ochtend wakker en haastte me naar het ontbijt, wie verzint dat ook dat het ontbijt maar tot elf uur is?, omdat ik deze anders zou missen. Vol goede moed en energie besloot ik zonder planning wandelend naar de Marina Bay Sands te gaan. Dit is toch wel het paradepaardje van Singapore. Vooraf had ik ergens gelezen dat je daar, tegen betaling, in een infinity pool kon zwemmen kijkend over de hele stad. Dit is toch wel aardig een bucketlist momentje die door de giechelende dames achter de receptie werd verbrijzeld doordat dit zwembad echt alleen toegankelijk was voor gasten in het hotel. Aangezien 300 euro voor een nachtje net niet in mijn backpackersbudget past besloot ik uit protest ook niet bovenop de Marina Bay te gaan kijken. Had van veel mensen gehoord dat het mooi was maar de 28 dollar die je ervoor betaalt toch niet helemaal waard was. Aangezien ik het werken zo lang mogelijk wil uitstellen leek me dit een goede reden om te passen. Daarvoor in de plaats ben ik door de Gardens at the Bay gaan wandelen, wat ik in Nederland nooit van m’n leven zou doen. Echter door de hypermoderne dingen die ze hier uit de grond stampen en creëren, ben je voor je het weet zo weer een paar uur verder. Nu moet je wel even beseffen dat die Gardens at the Bay zo enorm groot zijn dat ik het idee had dat ik een rondje Tilburg, inclusief Reeshof had gehad. In dat gebied stonden ook twee enorme domes die toch wel mijn aandacht trokken. Via de telefoon van het hostel kreeg ik ook nog eens korting om naar binnen te gaan. Ik besloot eerst de plantjesdome maar eens te gaan bekijken en geloof mij, niet doen. Nu ben ik niet zo’n plantenfanaat dus misschien is het niet helemaal eerlijk. De andere dome was ik wat meer van onder de indruk aangezien ze hier een enorme waterval hebben gebouwd waar je door en omheen kan lopen tot bovenaan toe. Gelukkig hadden ze hier wel liften en roltrappen.

Na al dat gewandel begon er toch wel iets te knorren ongeveer halverwege mijn lichaam. Via mijn handige telefoon had ik opgezocht dat het een aanrader is om bij een Hawker Center te gaan eten. Dit is een soort verzameling van eettentjes waar ook veel locals komen eten en waar je geen Europese prijzen betaalt zoals in de rest van de stad. Nadat ik de borden bestudeerd had kwam ik eigenlijk niet heel veel verder en besloot maar gewoon te wijzen en chicken te roepen in de hoop dat er iets lekkers uit kwam. Moet zeggen dat het heel erg lekkel was maar dat niet aan het gerecht was af te zien.

Op de weg terug kwam de onvermijdelijke man met de hamer aanzetten en hij had het grofste geschut meegenomen. De jetlag was officieel geland! Besloot dus ook maar snel mijn bedje weer op te zoeken. Het hostel waar ik in verbleef was meer een beetje het idee van een hotel en was dus niet echt als gezellig te bestempelen. Het bestond voornamelijk uit Aziaten die Engels nog niet helemaal onder de knie hadden en Duitse stelletjes die aan elkaar vastgeplakt zaten. Het was eigenlijk de bedoeling om de volgende dag door te vliegen naar de volgende bestemming maar prijstechnisch gezien was het toch slimmer om dit zondag te doen. Ik wilde in eerste instantie bij hetzelfde hostel blijven maar aangezien zij de prijzen inmiddels opgeschroefd hadden naar ware hotelprijzen besloot ik om te gaan verhuizen.

Ik kwam uit bij de Green Kiwi, wat bekend staat als een echt backpackershostel. Dat voel je ook meteen als je binnen komt, soort van thuiskomen. Mensen beginnen meteen tegen je te ouwehoeren en dat had ik toch wel gemist in het eerste hostel. Gezien de hitte en nog steeds overheersende jetlag besloot ik om te blijven chillen in de airco met de aanwezige mensen. ’s Avonds was het toch wel weer tijd om op pad te gaan en besloot ik weer zonder planning op pad te gaan. Ik kwam terecht in een straat met enorm veel eettentjes waar voornamelijk locals te vinden waren. Ik zag ergens tussen deze eettentjes een soort eethuisje waar een lief oud vrouwtje als enige aan het werk was. Dit beeld vond ik zo aandoenlijk dat ik besloot hier wat te gaan eten. De beste mevrouw was lastig te verstaan dus je kan wel voorstellen hoe het bestellen van een bordje eten er hier aan toe ging. Nadat zij glimlachend verdween naar de keuken kwam zij enige tijd later terug met een enorm gevuld bord. Tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wat zij mij voorgeschoteld heeft maar het zag er best lekker uit. Ik wist dat het vegetarisch was aangezien dat met grote letters op een bord stond. Bij de eerste hap stond ze gespannen te kijken als een PSV supporter bij de volgende penalty. Ik had dan ook de grootste moeite om niet te laten merken dat het ongelofelijk smerig was. Uit beleefdheid heb ik het hele bord opgegeten, op een klein beetje na, want dat schijnt beleefd te zijn. Kwam in dit geval wel goed uit!

Na een avond bier drinken, geweldige verhalen te horen en te chillen op het dakterras had ik wel vernomen dat Singapore een hele mooie stad is maar toch ook wel heel duur. De dingen om te doen doe je tegen Europese prijzen en ik had het idee dat ik het grootste deel al gezien had. Ik ben sowieso al niet zo’n grote steden mens en heb het meestal na twee daagjes wel gezien. Gelukkig had ik gelijkgestemde mensen die net als ik als het ware aan het wachten waren op hun vlucht. Dus chillen in het hostel was absoluut geen straf. Wel werd er mij verteld dat het de moeite waard was om naar Little India of Chinatown te gaan om daar wat te gaan eten en rond te lopen. Aangezien Little India vrij dicht bij mijn hostel lag besloot ik voor deze optie te gaan. Ik ben niet snel onder de indruk maar ik denk dat ik hier toch wel 1,5 uur met verbazing heb rondgelopen door de hectiek en alle mensen die er rond lopen. Na wederom een gezellige avond in het hostel staat voor zondag de reis gepland richting mijn volgende stop; Langkawi! Als ik de foto’s en verhalen moet geloven is het een mooi bounty eiland met genoeg leuke dingen te doen.

Conclusie over Singapore is dat het een mooie, hypermoderne stad is waar ik tijdens deze trip zeker nog een keer terug wil komen om de rest van de stad te bekijken in een iets fittere vorm! Inmiddels heb ik er al 2 dagen op Langkawi opzitten maar door de slechte wifi en mijn enorm drukke bestaan (lees op scooters rond rijden, watervallen bekijken, zwemmen en in de zon liggen met een biertje) zat er enige vertraging in het plaatsen van deze eerste blog. Maar over Langkawi gaat zeker nog een verhaaltje volgen.